It's me

It's me
No caption

Friday, 24 July 2020

तुमचं काय गेलं ?

त्याने प्रेम केलं किंवा तिने प्रेम केलं
करु दे की !
मला सांगा त्यात तुमचं काय गेलं ?

तो तिला एकांतात बागेमध्ये भेटला
नको तितक्या जवळ जाऊन अंगाशी खेटला,
लाल लाल गुलाबाचे फूल होऊन पेटला
भेटला तर भेटू दे की पेटला तर पेटू दे की !
तुमच डोकं कशासाठी इतकं गरम झालं ?



त्याने प्रेम केलं किंवा तिने प्रेम केलं
करु दे की !
मला सांगा त्यात तुमचं काय गेलं ?

एकदा ती त्याच्यासाठी वेडीपिशी झाली
पाऊस होता तरी
भिजत त्याच्या घरी गेली,
घरात तेव्हां कोणीच नव्हतं
म्हणून त्याचं फ़ावलं
तिला जवळ घेऊन
त्याने चक्क दार लावलं,
लावलं तर लावू दे की फावलं तर फावू दे की
तुमच्या आमच्या पूर्वजांनी वेगळं काय केलं ?

त्याने प्रेम केलं किंवा तिने प्रेम केलं
करु दे की !
मला सांगा त्यात तुमचं काय गेलं ?

घरात जागा नसते हल्ली
त्यांच चालणारच टॅक्सीत प्रकरण,
ते थोडेच बसणार आहेत
घोकत पाणिनीचं व्याकरण,
गुलाबी थंडीचे परिणाम हे होणारच !
कुणीतरी कोणाला जवळ ओढून घेणारच
घेतले तर घेऊ दे की व्हायचे ते होऊ दे की
तुमच्या घरचं बोचकं त्याने थोडंच उचलून नेलं ?

त्याने प्रेम केलं किंवा तिने प्रेम केलं
करु दे की !
मला सांगा त्यात तुमचं काय गेलं ?

प्रेम म्हणजे प्रेम असतं !


प्रेम म्हणजे प्रेम असतं

प्रेम म्हणजे प्रेम म्हणजे प्रेम असतं,
तुमचं आणी आमचं अगदी 'सेम' असतं !

काय म्हणता ?
या ओळी चिल्लर वटतात
काव्याच्या दृष्टीने थिल्लर वाटतात ?

असल्या तर असू दे,
फसल्या तर फसू दे !

तरीसुद्धा
तरीसुद्धा,

प्रेम म्हणजे प्रेम म्हणजे प्रेम असतं,
तुमचं आणी आमचं अगदी 'सेम' असतं !

मराठीतून इश्श म्हणून
प्रेम करत येतं;
उर्दुमधे इश्क म्हणून
प्रेम करता येत;
व्याकरणात चूकलात तरी
प्रेम करता येतं;
कोन्वेंटमधे शिकलात ती
प्रेम करता येतं !

सोळा वर्ष सरली की
अंगात फुलं फुलू लगतात
जागेपणी स्वप्नांचे
झोपाळे झुलू लगतात !

आठवतं ना ?
तुमची आमची सोळा जेव्हा,
सरली होती,
होडी सगळी पाण्याने भरली होती !

लाटांवर बेभान होऊन
नाचलो होतो,
होडी सकट बूडता बूडता
वाचलो होतो !

बुडलो असतो तारीसुद्धा चाललं असतं :
प्रेमानेच अलगद वर काढलं असतं !

तुम्हाला ते कळलं होतं,
मलासुद्धा कळलं होतं !

कारण
प्रेम म्हणजे प्रेम म्हणजे प्रेम असतं,
तुमचं आणी आमचं अगदी 'सेम' असतं !

प्रेमबीम झूट असतं
म्हणणारी मणसं भेटतात,
प्रेम म्हणजे स्तोम नुसतं
मानणारी माणसं भेटतात !

असाच एक जण
चक्क मला म्हणाला:
"आम्ही कधी बायकोला
फिरायला नेलं नाही !

पाच मुलं झाली तरी
प्रेमबी कधीसुद्धा केलं नाही !
आमचं काही नडलं का ?
प्रेमाशिवाय अडलं का ? "

त्याला वाटलं मला पटलं !
तेव्हा मी इतकंच म्हणलं :

प्रेम म्हणजे प्रेम म्हणजे प्रेम असतं,
तुमचं आणी आमचं मात्र 'सेम' नसतं !

तिच्या सोबत पावसात कधी
भिजला असाल जोडीने !
एक चोकलेट अर्ध अर्ध
खाल्लं असेल गोडीने !

भर दुपारी उन्हात कधी तिच्या सोबत
तासनतास फिरला असाल
झंकारलेल्या सर्वस्वाने
तिच्या कुशीत शिरला असाल !

प्रेम कधी रुसणं असतं
डोळ्यांनीच हसणं असतं,
प्रेम कधी भांडतंसुद्धा !!

दोन ओळींची चिठ्ठीसुद्धा प्रेम असतं,
घट्ट घट्ट मिठीसुद्धा प्रेम असतं,
प्रेम म्हणजे प्रेम म्हणजे प्रेम असतं !!

सलाम : Salaam - Mangesh Padgaonkar

सलाम

सबको सलाम
ज्याच्या हातात दंडा
त्याला सलाम,
लाथेच्या भयाने
डावा हात गांडीवर ठेवून
उजव्या हाताने सलाम,
बघणार्‍याला सलाम,
न बघणार्‍याला सलाम,
विकत घेणार्‍याला सलाम,
विकत घेणाचा इषारा करणार्‍याला सलाम,
सलाम,भाई,सबको सलाम.

वटारलेल्या प्रतेक डोळ्याला सलाम,
शेंदूर फासलेल्या दगडाला सलाम,
लाखो खर्चून बांधलेल्या देवळांना सलाम,
देवळातल्या देवांच्या धाकाला सलाम,
देवांचे आणि धर्माचे कंत्राट घेणार्यांना सलाम,
रिकाम्या हातातून ऊद कढणार्‍या बडेबुवाला सलाम,
शनीला सलाम,
मंगळाला सलाम,
भितीच्या प्रतेक ठेकेदाराला सलाम,
आईवर आयुष्यभर गुरगुरणार्‍या बापाला सलाम,
बापावर गुरगुरणार्‍या साहेबाला सलाम,
साहेबाची टरकवणार्‍या
त्याच्या सहेबाला सलाम,
सलाम,प्यारे भाईयों और भैंनो,
सबको सलाम.

ज्याच्या हातात वृत्तपत्र
त्याला सलाम,
भाषणांचे,सभांचे
फोटो सकट रिपोर्ट छापतो त्याला सलाम,
वृत्तपत्रांच्या मालकांना सलाम,
त्यांची वेसण धरणार्‍या
राज्यकर्त्यांना सलाम,
ज्याच्या समोर माइक्रोफोन
त्याला सलाम,
त्यातून न थांबता बोलतो
त्याला सलाम,
लाखोंच्या गर्दीला सलाम,
गर्दी झुलवणार्‍या
जादुगारांना सलाम,
भाईयों और भैनों सबको सलाम.

नाक्यावरच्या दादाला सलाम,
हातभट्टीवाल्याला सलाम,
स्मग्लरला सलाम,
मट्‍केवाल्याला सलाम,
त्यांनी पेरलेल्या हफ्त्यांना सलाम,
लोकशाहीलाबी सलाम,
ठोकरशाहीलाबी सलाम,
सत्तेचा ट्रक चालाविण्यार्‍यांना सलाम,
ट्र्क खाली चिरडलेल्या,
गांडुळांना,कुत्र्यांना सलाम,
ज्याच्या हातात चाकू त्याला सलाम,
विमानातून बँम्ब फेकणर्‍यालंना सलाम,
शस्त्रास्त्रांच्या प्रचंड व्यापार्‍यांना सलाम,
कळाबाजारवल्यांना सलाम,
त्यांना फाशी देण्याची घोषणा करणार्‍यांना सलाम,
गटारातल्या पाण्याने इंजेक्शन भरणार्‍यांना सलाम,
तिरडीचे समान विकणार्‍यांना सलाम,
तिरडी उचलणार्‍या खांद्यांना सलाम,
मौत सस्ती करणार्‍या सर्वांना सलाम,
सलाम,प्यारे दोस्तों,सबको सलाम.

बिळांना सलाम,
बिळातल्या उंदरांना सलाम,
घरातल्या झुरळांना सलाम,
खाटेतल्या ढेकणांना सलाम,
पिचलेल्या बयकोला सलाम,
दीड खोलीतल्या पोरडयाला सलाम,
गाडीत चेंगरणार्‍या गर्दीला सलाम,
किडक्या धान्याला सलाम,
भोके पडलेल्या पिवळ्या गन्जिफ्रोकला सलाम,
धध्यांच्या मलकाला सलाम,
युनीयनच्या लिडरला सलाम,
संपाला सलाम,
उपासमारीला सलाम,
सर्व रंगांच्या सर्व झेंड्यांना सलाम,
चाळीचाळीतून तुंबलेल्या
संडासातल्या लेंड्यांना सलाम,
मानगूट पकडणार्‍या
प्रतेक हाताला सलाम,
सलाम,भाइयों और भैनों,सबको सलाम.

या मझ्या परमपवित्र इत्यादी देशाला सलाम,
या देशाच्या सुउदात्त सुमंगल सुपरंपरेला सलाम,
सर्व बिलंदर घोशणांना सलाम,
जातिभेदाच्या उकिरड्यांना सलाम,
या उकिरड्यातून सत्तेच पीक कढणार्‍यांना सलाम,
उपनिषदे आणि वेदांना सलाम,
साखरकारखान्यांच्या दादांना सलाम,
त्यांच्या शेकडो लोर्‍यांना सलाम,
निवडणुकींना सलाम,
निवडणुकफंडाला सलाम,
अद्रूष्य बुक्यांना सलाम,
मतांच्या आंधळ्या शिक्यांना सलाम,
ससा हाती असलेल्या पारध्यांना सलाम,
त्यांच्या तैनतीतल्या गारद्यांना सलाम,
दलितांवर अत्याचार करणार्‍यांना सलाम,
या बातम्या वचाणार्‍या सर्व षंढांना सलाम,
सलाम,भाइयों और भैनों,सबको सलाम.

सत्ता संपत्तीच्या भाडव्यांचा देश म्हटले
तर डोके फोडतील,
हलकट लाचारांचा देश म्ह्टले
तर रस्त्यावर झोडतील,
खरीदलेजाणार्‍यांचा देश म्हटले
तर वाटा रोखतील,
देवधर्माविषयी,नेत्यांविषयी वाइट बोललो
तर नाक्यावर गाठून ठोकतील,
शोषण करणार्‍यांचा देश म्हटले
तर नोकरीवरुन कढतील ः
म्हणून आधी मझ्या नपुंसकत्वाला सलाम,
आणि त्यानंतर अर्थातच
या मझ्या
परमपवित्र सुउदात्त सुमंगल देशाला सलाम,
या महान देशाच्या महान परंपरेला सलाम.


सलाम प्यारे भाइयों और भैनों,सबको सलाम,
अनेक हात असते
तर अनेक हातांनी केला असता सलाम,
लेकिंन माफ करना भाइयों,
हात तर दोनच
आणि त्यातला डावा
लाथेच्या भयाने
ठेवलेला गांडीवर
म्हणून फक्त ऊजव्या हाताने सलाम,
सलाम,सबको सलाम,
भाइयों और भैनों,सबको सलाम.

------------------मंगेश पाडगांवकर


Sunday, 13 January 2019

पुराणी जीन्स 
                               लोक म्हणतात Nothing is permanent , या कलीयुगात कोणी साथ नाही देत, अगदी सावली सुद्धा ... 
        पण आज जुन्या जीन्स चा ढीग बघितला आणि कळलं कुणी साथ देवो वा ना देवो जीन्स मात्र साथ नाही सोडत . किती हि जुनी असो,  किती हि फाटलेली असो वापरता येतेच  , शेवटी हाफ पॅन्ट  होऊन  का असेना पण सोबत राहतेच..जीन्स 
२०० ची असो वा २००० ची सारखीच. 
मी तर म्हणेन पोरगी पटवण्या पेक्षा एक जीन्स घ्या( एक वेळ🥃 पिऊन गटारीत पडलेलं बरं पण प्रेमात पडू नये) 
पर्मनंट नोकरी पेक्षा एक जीन्स घ्या(इथे कंपनी ची गॅरंटी नाही ,नोकरी च काय राव) 
इंशुरन्स काढण्या पेक्षा एक जीन्स घ्या (क्या पता कल हो ना हो लेकिन जीन्स रहेगी)

Life is stress-able but Jeans is stretchable 😜 

Finally..Good news - Nothing is permanent,
Bad news - Nothing is permanent 
Only thing जीन्स is पर्मनंट... फातटच  नाही😛😜
©-Devil

Saturday, 2 September 2017


नावात काय आहे?
---------------------------***----------------
स्वत:ची छोटीशी कंपनी चालू करताना तिला काय नाव द्यावे, तिचे बोधचिन्ह काय असावे यावर देखील बराच काथ्याकूट केला जातो. त्यात किंवा नावामध्ये कधी उद्योजकाला स्वत:चे नाव गुंफावेसे वाटते तर काहींना शहराचे नाव! काहींना व्यवसायाचे नाव द्यावेसे वाटते, तर काहींना आपल्या उत्पादनाची वैशिष्टय़े. आज आपण बघणार आहोत अशाच काही रंजक कथा; ज्यायोगे एखाद्या कंपनीचे नाव किंवा बोधचिन्ह तयार करताना कोणत्या विचारांची सांगड घातली गेली होती याचा उलगडा आपल्याला होईल.

नोकिया कंपनीचा मालक, फ्रेडरिक, आधी दोन पल्प मिल्सचा मालक होता. त्याची दुसरी पल्प कंपनी नोकिया शहरात होती. फिनलंड येथील ‘नोकिया’ शहरातून या कंपनीची वाटचाल पल्पपासून मोबाइलपर्यंत झाली म्हणून कंपनीला हे नाव देण्यात आले. एमआरएफ टायर्स भारतातील एक मशहूर ब्रॅण्ड. इतका की सध्याच्या आघाडीच्या क्रिकेटपटूच्या, विराटच्या बॅटवर तो विराजमान आहे. एमआरएफ म्हणजे मद्रास रबर फॅक्टरी; म्हणजे इथे ही स्थान माहात्म्य आलेच की. ‘सॅनजोस’ हे सिस्को कंपनीचे हेडक्वार्टर आहे. सॅनजोसजवळच असलेल्या सॅनफ्रॅस्किस्को नावाच्या शहरातील ‘सिस्को’ शब्द वापरून कंपनीचे नाव ठेवण्यात आले.

डय़ुरेक्स हे गर्भनिरोधक क्षेत्रामधील एक नावाजलेले नाव. डय़ुअर (DUREX) या शब्दामधून कंपनीला आपले उत्पादन वैशिष्टय़ ग्राहकांना सांगावेसे वाटले. डय़ुरेबल (Durable -DU) म्हणजे टिकाऊ, रिलाएबल (reliable -RE) म्हणजे विश्वसनीय व एक्सलन्स (excellence -EX) म्हणजे सर्वोत्तम परफॉर्मन्स, या तीन वैशिष्टय़ांना त्यांना कंपनीच्या नावातून ग्राहकांपर्यंत पोहोचवायचे होते. आपले उत्पादन विश्वसनीय व इतरांचे असेलच याची खात्री देता येत नाही हे लोकांच्या मनावर बिंबविण्यासाठी डय़ुरेक्स (durex)ची एक मजेदार जाहिरात आहे. जे ग्राहक आमच्या प्रतिस्पर्धी कंपनीची उत्पादने वापरतात, त्यांना आंतरराष्ट्रीय पितृदिनाच्या शुभेच्छा!

मर्सिडीज कंपनीचा ट्रायस्टार लोगो डोळ्यासमोर आणा. आपल्या कंपनीचे प्रभुत्व आकाश, सागर व धरतीवर आहे हे दर्शविणारा तो लोगो आहे. सध्या मर्सिडीज व बीएमडब्ल्यू या दोन कंपनींचे जाहिरात युद्ध चालू आहे. नुकतेच बीएमडब्ल्यू कंपनीने कार उद्योगात आपले शंभर वर्षांचे योगदान पूर्ण केले आहे. आपल्या प्रतिस्पर्धी कंपनीचे अभिनंदन करतानादेखील आपणच कसे सर्वश्रेष्ठ आहोत हे दर्शविण्यासाठी मर्सिडीज कंपनीने भन्नाट जाहिरात दिली होती. आमच्यासोबत शंभर वर्षांची सुदृढ स्पर्धा केल्याबद्दल तुमचे अभिनंदन. पण पहिली तीस वर्षे स्पर्धाच नसल्याने जरा कंटाळवाणी गेली. या जाहिरातीमधून आम्हाला तुमच्यापेक्षा जास्त, म्हणजे १३० वर्षांची परंपरा आहे, हा चिमटा मर्सिडीजने बीएमडब्ल्यूला काढला. थोडक्यात काय तर फक्त कंपनीचे नाव किंवा बोधचिन्ह उत्तम असून चालत नाही ते ग्राहकांच्या मनावर वारंवार ठसविण्यासाठी कल्पक जाहिरातींची पण गरज असते.

फोक्सव्हॅगन (Volkswagen) जर्मन कार कंपनी आहे. या कंपनीच्या नावाचा किंवा बोधचिन्हाचा संबंध थेट हिटलरशी आहे. ज्या उद्देशाने भारतामध्ये मारुती कारची मुहूर्तमेढ रोवली गेली अगदी त्या कारणासाठीच या कंपनीची स्थापना जर्मनीमध्ये झाली होती. हिटलरपूर्व काळात महागडय़ा कारसाठीच जर्मनी मशहूर होती. हिटलरला म्हणूनच सामान्य लोकांसाठी चार सीटर स्वस्त गाडी असावी असे वाटत होते. फोक्सव्हॅगन (Volkswagen) चा जर्मन भाषेत अर्थ होतो, पीपल्स कार म्हणजे सामान्य लोकांची गाडी.

अ‍ॅमेझॉन कंपनीचे सीइओ, जेफ बेजोस यांनी जेव्हा कंपनी काढली तेव्हा त्यांना आपल्या कंपनीचे नाव ‘ए’ अक्षरापासून हवे होते. अ‍ॅमेझॉन जगातील सर्वात मोठी नदी असल्याने आपली कंपनीदेखील भविष्यात अशीच विशाल व्हावी या अपेक्षेने त्यांनी हे नाव सुचविले. व्यवस्थापनाने कंपनीच्या बोधचिन्हामध्ये ‘ए’ पासून ‘झेड्’पर्यंत जाणारा बाण दाखविला आहे. यातून त्यांना अभिप्रेत काय आहे की या कंपनीच्या माध्यमातून जगातील सर्व वस्तू प्राप्त करता येऊ शकतील.
‘गुगल’ म्हणजे एकचा शंभरावा घात; म्हणजेच एक वर शंभर शून्ये असलेली संख्या. ही संख्या अपरिमित संधींचे किंवा माहितीचे प्रतीक असू शकते या विचाराने लेरी व सर्जी या द्वयीने आपल्या नवीन कंपनीचे नाव ठेवले ‘गुगल’. या सर्च इंजिनमुळे खरोखरच अपरिमित ज्ञानभांडार मानवजातीला उपलब्ध झाले आहे.

आधी म्हटल्याप्रमाणे काही तरुण उद्योजकांना आपल्या नावाचे अप्रूप असल्याने, त्यांनी कंपनीच्या बोधचिन्हामध्ये त्याचा बेमालूमपणे वापर केला. ‘एचपी’ (HP) म्हणजे ह्य़ुलेट पॅकर्ड (Hewlett Packard) ही कंपनी दोघा मित्रांनी चालू केली; नावे होती डेव्हिड पॅकर्ड व विल्यम ह्य़ुलेट. कोणाचे नाव आधी यावे यासाठी दोघा मित्रांनी नाणे उडविले. त्यात ठरले की विल्यमचे नाव प्रथम येईल व डेव्हिडचे दुसरे. त्यामुळे कंपनीचे नाव ठरले, ‘एचपी’.

‘डीएचएल’ कंपनीमध्येदेखील तिघा भागीदारांची नावे लपलेली आहेत. ती नावे आहेत- अ‍ॅड्रिन डेल्से, लॅरी हिलब्लूम आणि रॉबर्ट लिन.

तर कधी कधी कंपनीचा लोगो किंवा नाव याचा, मालक किंवा उत्पादनाशी दुरान्वयेदेखील संबंध नसतो. उदाहरण द्यायचे झाल्यास पेप्सीचे देता येतील. पेप्सीचा संबंध आहे ‘पेप्सीन’ (pepsin) या ‘एन्झाईम’शी. पण या शीतपेयाचा या एन्झाईमशी काडीमात्र संबंध नाही.

याउलट काही कंपन्यांच्या बोधचिन्हामध्ये ती कंपनी कोणत्या व्यवसायात आहे हे सरळ सध्या भाषेत सुचविलेले असते. व्होडाफोन (Vodafone) या मोबाइल कंपनीचा संबंध आवाज व्हॉईस (Voice), माहिती/ डेटा (Data) व दूरध्वनी (Telephone) शी आहे हे तिच्या नावातूनच कळून येते.
मायक्रोसॉफ्ट (Microsoft) म्हणजे मायक्रो (micro) कॉम्प्युटर व सॉफ्टवेअर (software) या दोन व्यवसायांचे प्रतिनिधित्व करते.

शेक्सपियरने ‘नावात काय आहे?’ म्हटले असले तरीदेखील या सुरस कथा आपल्या आजूबाजूला आपण अनुभवत आहोतच की!

Thursday, 10 August 2017


सध्या शिकत असलेल्या किंवा नोकरीच्या शोधात असलेल्या तरुणांना आयबीएम सारख्या कंपनीत दीर्घकाळ काम करून भारतात परतलेले ख्यातनाम तज्ञ डॉ.भूषण केळकर यांचे मार्गदर्शन
-------------------------------------------------
** सध्या शिकत असलेल्या आणि येत्या २-३ वर्षांत इंजिनिअर होणाºया मुलांना तुम्ही काय सांगाल?
- जे खरंच आता मनापासून शिकत आहेत आणि पुढच्या २-३ वर्षांत इंजिनिअर म्हणून बाहेर पडणार आहेत त्यांच्यासाठी येत्या काळात भरपूर संधी असणार आहेत. तंत्रज्ञान अधिकाधिक लोकांपर्यंत वेगानं पोहचतंय. थ्रीजी-फोरजी तर आता आहेतच, पण इंटरनेटच्या वेगाबरोबर त्यांच्या वापरकर्त्यांची संख्याही वेगाने वाढत आहे. त्यामुळे देशांतर्गत डिजिटल मार्केट प्रचंड मोठ्या प्रमाणात वाढणार आहे. फक्त यासाठी योग्य मार्ग वेळीच निवडायला हवा. केवळ कोडिंग, टेस्टिंग डोक्यात असेल तर मी तर म्हणेन आत्ताच जागे व्हा. नाहीतर खूप अवघड आहे. सध्याचा विचार करता आर्टिफिशियल इंटेलिजन्स, सायबर सिक्युरिटी यात भविष्यात चांगल्या संधी आहेत. अमेरिकेत सायबर सिक्युरिटी विषयात असणाºया तज्ज्ञांची संख्या एक लाखावर आहे. लोकसंख्येत भारत अमेरिकेच्या जवळपास चौपट आहे आणि आपल्या देशात हीच तज्ज्ञांची संख्या दोन वर्षांपूर्वी आठ हजार इतकी होती. येत्या काळात आधारकार्ड नियमित उपयोगात येईल. आता जीएसटी वापरात आला आहे. तंत्रज्ञानावर आधारित विकासाचे अनेक प्रकल्प येऊ घातलेत आणि या सगळ्यात आपल्याला तज्ज्ञांची गरज आहे. केवळ आजचा विचार न करता उद्याच्या बदलांचा अंदाज घेऊन आजच त्या दृष्टीने कामाला लागा.
** इंजिनिअर तर झालो पण नोकरी नाही अशी अनेकांची अवस्था आज दिसते, त्यांनी कसा विचार करायला हवा..
- शिक्षण झालंय आणि नोकरी चालू आहे किंवा नोकरीचा शोध चालू आहे यांच्याबद्दल बोलायचं झालं तर त्यांच्यासाठी अतिशय महत्त्वपूर्ण असा हा काळ आहे. आपली आवड लक्षात घेऊन लगेचच त्यांनी निर्णय घ्यायला हवा. त्यांना आहे त्यातच पुढे जायचं असेल तर नवे कोर्स शिकण्याला पर्याय नाही. पण त्याशिवाय खरंतर संधी खूप आहेत. खूप वेगवेगळ्या प्रकारच्या आहेत. त्यादृष्टीने लगेच सुरुवात करायला हवी. विशेषत: विश्लेषण (अ‍ॅनालिसिस), व्यवस्थापन (मॅनेजमेण्ट), माध्यम (मीडिया) यांच्याशी निगडित खूप संधी आज आहेत. नजीकच्या काळात त्या अजून खूप संधी उपलब्ध होतील असं दिसतं. उदाहरणच द्यायचं झालं तर ‘सोशल मीडिया अनॅलिसिस’. त्यावरून होणारं मानवी भावनांचं विश्लेषण जाहिरात क्षेत्रातील कंपन्यांना, राजकीय पक्षांना निवडणूक धोरण ठरवताना फायदेशीर ठरले आहे. त्यामुळे भविष्यात अशा संधी खूप असणार आहेत. फक्त आता त्या दिशेने पुढे जायला हवं.
** ‘आयटीमध्ये जॉब लगेच मिळतात’ असा विचार करून वेगवेगळ्या शाखांमधील इंजिनिअर्स कामासाठी हे क्षेत्र निवडतात. पण आयटीत नोकºया नाहीत, अशी चर्चाही सतत होते..
- या इंजिनिअर्सना मी सांगतो की असा निर्णय घेण्यापूर्वी नीट विचार करा. कारणं दोन आहेत. एक म्हणजे, नजीकच्या काळात मेकॅनिकल, सिव्हिल यांसारख्या मूलभूत शाखांचं मार्केट विस्तारतंय. आतापर्यंत त्यातल्या त्यात बरी मुलं ही चांगल्या पगाराची पटकन मिळणारी नोकरी याचा विचार करून आपली मूळ शाखा सोडून आयटीमध्ये येत होती; अजूनही येत आहेतच. पण त्यामुळे मेकॅनिकल, सिव्हिल क्षेत्रात खºया अर्थाने चांगल्या लोकांची वानवा आहे आणि येणारा काळ बघता त्यांना लोकांची गरजही आहे. या शाखांशी निगडित मार्केटच्या विस्ताराचा वेग आयटीपेक्षा कमी आहे त्यामुळे अनेकांचा गैरसमज होतो. आता हळूहळू तोही वाढतोय. ‘विचार करा’ असं सांगण्यामागचं दुसरं महत्त्वाचं कारण म्हणजे तुम्ही ते काम करताना आनंदी असणार आहात का याचा विचार करा. मला वाटतं तो आयुष्यातला सगळ्यात महत्त्वाचा भाग आहे. त्याचा खूप प्रभाव तुम्ही करत असलेल्या कामावर, त्याच्या दर्जावर पडत असतोच.
** इंजिनिअर झाल्यावर अनेकजण म्हणतात, कामात मन रमत नाही, रुटीन, तेच ते काम असतं हे कोडं कसं सोडवायचं?
- आपण काम आवडतं म्हणून करण्यापेक्षा केवळ ते जमतं म्हणून स्वीकारतो. माझ्याच उदाहरणावरून मी सांगतो. मी आयआयटी केलं. नंतर आयबीएमसारख्या कंपनीमध्ये काम केलं. ते मला जमत नव्हतं का? तर नक्कीच जमत होतं. त्यामुळेच तर मी इतकी वर्षं तिथे टिकलो. पण मला शिकवायचं होतं. मला ते आवडतं. त्यामुळे मग मी नोकरी सोडली आणि आता मी मुलांना शिकवतो. माझं साधं म्हणणं आहे. रात्री आठला घरी गेल्यावर वाटलं पाहिजे की ‘वाह! आज मजा आली!’ नाहीतर ‘चला गेला एक दिवस एकदाचा’ असं रडगाणं नको.
** ‘भविष्यात जॉब्ज कसे असतील, विशेषत: आयटी क्षेत्रात याचा आज अंदाज बांधणंही शक्य नाही’ असं अनेक तज्ज्ञांचं मत येतंय. या गोष्टीकडे तुम्ही कशाप्रकारे बघता?
- आज उबर, ओला या चारचाकी सेवेचा प्रभाव आपण बघतोय. आतापर्यंत कोणाच्या ध्यानीमनीही नव्हतं की असा काही व्यवसाय निघेल, त्यात इतक्या वेगळ्या प्रकारच्या नोकरीच्या संधी उपलब्ध होतील. आज ते घडतंय. आता लोकं गाडी खरेदी करण्याआधीही विचार करतील. मला हवी तेव्हा जर गाडी चालकासकट मिळत असेल तर काय वाईट आहे? या सगळ्याचा विचार आपण केला नव्हता. कॅश आॅन डिलिव्हरीसारखी सुविधा, गुगल मॅप अशा अनेक गोष्टी आहेत ज्याचा आपण विचारही केला नव्हता त्या आज आहेत, त्यामुळे अनेकांना नोकºया आहेत. आज मार्कझुकेरबर्गच्या घरी स्वत:चा बॉट आहे जो त्याला घरकामात मदत करतो. पुढच्या काही वर्षांत तुमच्याकडेही काहीतरी असेल ज्यामुळे इस्त्री करणारा माणूस, घरकामासाठी येणारी बाई यांची तुम्हाला गरज लागणार नाही. ही कामं पुढच्या काळात राहणार नाहीत. सेवांचं स्वरूप बदलतं आहे..
** अशा माहीत नसलेल्या जॉब मार्केटसाठी स्वत:ला तयार करण्यासाठी तरुण मुलांनी काय करावं?
- उत्तर सोप्पं आहे. कॉलेज, युनिव्हर्सिटी यांच्या पलीकडे जाऊन शिक्षण घ्यायला हवं. ज्ञान महत्त्वाचं. कॉलेज किंवा तुमचं महाविद्यालय नाही. कोर्सेस करा. आयटी क्षेत्रासाठी निरनिराळे आॅनलाइन कोर्सेस आज उपलब्ध आहेत. फ्री आहेत. फी असलीच तर ती काही फार नाही. जमतील आणि मुख्य म्हणजे आवडतील तितके आॅनलाइन कोर्सेस करा. भविष्यात तुमची गरज कुठेही पडू शकते. त्यातून तुम्हाला तुमच्या आवडीचं काम मिळणार आहे. हे सर्व जितक्या लवकर करता येईल तितक्या लवकर करा. अगदी प्रामाणिकपणे सांगायचं झालं तर आपल्या शिक्षणव्यवस्थेतून काहीतरी होईल, मार्ग सापडेल याची अपेक्षा अजिबात ठेवू नका. आज शाळांमध्ये मुलांची कल चाचणी होत नाही. मुलांना काय आवडतं हे जाणून घेतलं जात नाही. सतत चर्चा होत असलेला हा सगळा विषय आहे. त्यात परत आपण नको शिरायला. मी म्हणेन की तक्र ार करणं बंद करा. ‘यू टेक चार्ज!’ तुमचं तुम्ही ठरवा आणि कामाला लागा.
** इंजिनिअर व्हायचं असं अनेकजण आणि त्यांचे पालक खूप आधीपासून ठरवतात, त्यांची तयारी आठवीपासून सुरू होते, जेईईची तयारी करतात.. कसं बघायला हवं या विषयाकडे?
- याचे दोन भाग आहेत. पहिला म्हणजे जेईईच्या परीक्षेचं स्वरूपच असं आहे की त्यासाठी अधिक काळ अभ्यास करणं गरजेचं आहे. त्यामुळे अगदीच आठवी-नववी नाही पण दहावीपासून साधारण अंदाज घेऊन त्यादिशेने जाणं योग्य ठरेल. दुसरा मुद्दा म्हणजे आईवडिलांच्या इच्छेचा. ‘एकतर माझं चांगलं चाललंय त्यामुळे तू माझ्यासारखा हो; नाहीतर माझं स्वप्न पूर्ण झालं नाही आता तू ते पूर्ण कर’ या दोन विचारांमुळे अनेकदा पालकांच्या इच्छा लादल्या जातात. तंत्रज्ञान तुमच्या मुलाला आकर्षित करतं का? तुम्हाला उत्तेजित करतं का? हे पालकांनी ओळखणं आवश्यक आहे आणि हे नववी-दहावीमध्ये कळू शकतं. या पिढीने ‘आपल्याला खरंच काय हवंय’ हे जाणणं फार गरजेचं आहे.
** असाच गोंधळ अभियांत्रिकी शाखा कशी निवडायची याविषयीही आहे, त्याबद्दल काय सांगाल? मुळात ती निवडण्याची योग्य वेळ कोणती?
- योग्य वेळ निश्चितच अकरावी, बारावी. अभियांत्रिकी शिक्षणाविषयी बघायचं झालं तर एक ठरवून दिलेली कार्यपद्धती आणि त्यानुसार होणारं काम या गटात मेकॅनिकल, सिव्हिल या शाखा येतात. कम्प्युटर सायन्स हे तुलनेनं अधिक सर्जनशील आहे. त्यामुळे मूलभूत पण ठोस अशा कामाची आवड असेल तर बाकी शाखांचा विचार करावा. सततच्या बदलाची आवड असेल तर कम्प्युटर सायन्सचा विचार करू शकता. अर्थात हे अगदीच ढोबळ आहे आणि कुठल्या शाखेपेक्षा आधी तुम्हाला काय आवडतं हे बघणं गरजेचं.
** अनेकांना भीती वाटते, आपलं काही चुकलं तर?
आपल्या शिक्षणव्यवस्थेतून काय करू नका हेच शिकवलं जातं. त्यातून कसलीच नवनिर्मिती होत नाही. आम्ही नवीन काही करू शकतो ही ऊर्मी नाहीशी होते. चुका महत्त्वाच्या असतात. पेनसेल्वेनिया स्टेट युनिव्हर्सिटीमध्ये तर अभियांत्रिकी शिक्षण घेणाºया विद्यार्थ्यांसाठी 'Failure 101' नावाचा विशेष कोर्स आहे. ज्यात अधिक चुका करणाºया विद्यार्थ्यांना अधिक चांगली श्रेणी दिली जाते. विद्यार्थ्यांनी धोका पत्करून अधिक प्रयोगशील व्हावं हे त्यातून अपेक्षित आहे. स्वीडन, इस्राईल या देशांमध्ये होत असलेली प्रगती हे त्यांच्या अशाच प्रकारच्या शिक्षणव्यवस्थेचं यश आहे. आपल्याकडे व्यवस्थेतून किती बदल घडेल माहीत नाही; त्यामुळे पालकांनी याकडे लक्ष दिलं पाहिजे. लवकरात लवकर स्वत:ला जाणून घ्या आणि स्वत:चं करिअर घडवा, एवढंच मी सगळ्याच गटातल्या मुलांना सांगेन.
** एक चांगला इंजिनिअर बनण्यासाठी पाच गोष्टी करायला हव्यात :
1 पालकांनी टोकाच्या भूमिका घेऊन आपली मतं लादणं बंद करावं. कारण सुरवात तिथूनच होते.
2 व्यवसायाला संधी आहे का हे पाहण्यापेक्षा मला संधी आहे का हे पाहून निर्णय घेतला पाहिजे. थर्ड क्लास इंजिनिअर होण्यापेक्षा फर्स्ट क्लास कलाकार होण कधीही उत्तम हे पालकांनी आणि मुलांनी, दोघांनीही समजून घेतलं पाहिजे.

3 क्षेत्राला असलेला वाव, तुमची आवड, कौशल्य आणि क्षमता ह्यांची योग्य सांगड घालून निर्णय घ्यायला हवा.
4 भविष्याचा अंदाज घ्यायला शिकलं पाहिजे. अजून चार वर्षांनी, पाच वर्षांनी काय परिस्थिती असेल याचा विचार करून पुढचा निर्णय घेतला पाहिजे.
5 कोणावरही अवलंबून न राहता स्वत: योग्यवेळी निर्णय घेऊन त्यासाठी तयारी करायला हवी. आता आयटी क्षेत्राबद्दल सांगायचं झालं तर coursera, edX, codecademy वरून कोर्स करता येऊ शकतात. व्हर्च्युअल इंटर्नशीप सारखे पर्याय आहेत. topcoder, गूगल सारख्या कंपन्यांच्या निरिनराळ्या स्पर्धा आहेत. CloudCrowd सारखे आॅनलाइन काम करण्याचे पर्याय आहेत

Sunday, 30 July 2017


व्यवसायचं का करावा.
-------------------------------------------------

एका नामांकित कंपनीच्या बाहेर एक सुप्रसिध्द असे समोश्याचे दुकान होते. त्या कंपनीतील कर्मचारी दुपारच्या जेवणासाठी या दुकानात यायचे. व तेथील चटकदार, चवदार समोसे खायचे. त्या कंपनीमधील बऱ्यापैकी सर्वजण समोसावाल्याच्या ओळखीचे झाले होते.

एके दिवशी कंपनीच्या मॅनेजरला (व्यवस्थापकाला) समोसावाल्याची खिल्ली उडवण्याची लहर आली. मॅनेजरने विचारले, “मित्रा तू तुझे हे समोश्याचे दुकान खूप चांगल्या प्रकारे चालवत आहेस. पण तू तुझा अमूल्य वेळ व हुशारी समोसे तळण्यात वाया घालवत आहेस, असे तुला कधीच वाटत नाही का? जरा विचार करुन बघ, जर तू सुध्दा माझ्यासारखा एखाद्या कंपनीत काम करत असता तर कुठे पर्यंत प्रगती करु शकला असता? कदाचित तू देखील माझ्यासारखाच मॅनेजर झाला असता.”

या प्रश्नावर थोडासा विचार करुन शांतपणे हसत समोसावाल्याने उत्तर दिले, “साहेब माझे हे काम तुमच्यापेक्षा कैकपटीने चांगले आहे. १० वर्षापूर्वी मी डोक्यावर टोपली घेऊन दारोदार फिरुन समोसे विकायचो. तेव्हा तुम्ही प्रथम नोकरीला लागला असाल. १० वर्षापूर्वी मला समोसे विकून दरमहिन्याला एक हजार रुपये मिळायचे तेव्हा तुमचा पगार १० हजार रुपये होता. १० वर्षात दोघांनी खूप कष्ट केले, मेहनत घेतली. तुम्ही सुपरवायझर पासून मॅनेजर पदापर्यंत मजल मारली व मी टोपली घेऊन फिरणारे समोसावाला ते एक स्थिरस्थावर दुकानदार असा प्रवास केला. आज तुमचा पगार ५० हजार रुपये आहे. तर मी महिन्याला दोन लाख रुपये कमावतो.”

समोसावाला पुढे बोलू लागला, “फक्त एवढ्यावरुनच मी म्हणत नाही की माझे काम चांगले आहे. मला जास्त अंगमेहनत करावी लागते हे मान्य. आपण थोडा पुढचा विचार करु या. मी हे काम माझ्या पुढच्या पिढीसाठी करत आहे. मी या कामाची सुरवात अगदी कमी भांडवलात केली होती. उत्पन्न ही कमीच होते. मात्र माझ्या मुलांना हे करावं लागणार नाही. त्यांना मी उभा केलेले दुकान मिळेल. हा वाढलेला व्यवसाय ते पुढे अजून वाढवतील.”

मॅनेजर साहेब ऐकत होते, “याउलट तुमचा मुलगा direct तुमच्या पदावर जाऊ शकत नाही. त्याला परत पहिल्यापासून सुरवात करावी लागेल. व त्याच्या मेहनतीचा फायदा या कंपनीच्या मालकाच्या मुलांना होईल. तो आयुष्याच्या शेवटच्या टप्प्यावर तुमच्या एवढाच किंवा फार तर दोन पावले पुढे जाईल तर माझा मुलगा माझ्या फार पुढे निघून जाईल. तर साहेब आता सांगा, कुणाचा वेळ व हुशारी वाया जात आहे?” मॅनेजर साहेबांनी २ समोश्याचे २० रु दिले व निरुत्तर होऊन निघून गेले.

हा प्रसंग व्यवसाय का केला पाहिजे हे शिकवून जातो. तुम्ही तुमच्यानंतरही तुमचा वारसा केवळ मुलांनाच नाहीतर समाजाला, काम करणाऱ्या लोकांना व कितीतरी घटकांना होत असतो. एडिसनने १८९२ मध्ये सुरू केलेली जनरल इलेक्ट्रीक कंपनी आज एडिसन नंतर ही काम करत आहे. कोणतीही संकल्पना, विचार किंवा संस्था (मग तो व्यवसाय असो, सामाजिक संस्था असो की देश) ही तिला जन्म देणाऱ्या व्यक्तीहून फार मोठी असते. तिला जन्म देणाऱ्या मेंदूचा नाश झाला तरी ती वाढतच राहते. चिरकाल टिकते. फक्त सुरुवातीच्या टप्प्यात आपण तिची काळजी घ्यायची असते. एकदा ती स्वतःच्या ताकदीवर उभा राहिली की आपले काम पूर्ण होते.